Ngjitja dhe zbritja e topit nga druri
Në mesditë një e shtunë e këtij dhjetori
Dola nga shtëpia se kisha një punë
Do i merrja fëmijët e mi që ishin te dajtë e vet
Dhe konakun aty e patën mbrëmë
Rrugës duke ecur nëpër trotuar
Pashë ca fëmijë mbledhur rreth një druri
Për të marrë topin që e dinë se si u mbeti
Në ato duar degësh që e mbajnë si trofe triumfi
Një burrë i thinjur te ta u afrua
U buzëqeshi dhe u përpoq t’u ndihmoj
U tha fjalë të ëmbla e i porositi të kënë kujdes
E rrugë për ku ishte nisur e vazhdoi
Kërkonin fëmijët një shkop të gjatë
Diç të përshtatshme nuk po gjenin
I ndihmova çunit që dukej më i shkathtë
Të hipte në drurin e të mbahej për degësh
Shkund e tund degët tund e shkund
Dridheshin ato bashkë me topin
S’donte që të binte topi si një frut
A degët që e mbanin s’donin ta lëshonin
U afrua një i ri për t’u bashkuar në këtë betejë
Shkoi te fëmijët tjerë mbrenda fushës sportive
Një top u kërkoi dhe e mori
Dhe tash me top po e gjuante topin që të binte
Pas tri katër gjuajtjesh goditi në shenjë
Të dy topat nga lart në tokë seç ranë
Mbeti veç vogëlushi tash në këtë dru
Sikur i pëlqente të rrinte edhe pak
U afrova te trungu duart bëra si shkallë
Vogëlushi topin e mori pasi pas topit zbriti
Me shokët shkoi lojën ta vazhdoi
Dhe ne vazhduam rrugën tonë secili për ku u nisëm
