ESHTRAT NË MUNGESË
Të jemi nën lëkurën e atyre që kërkojnë eshtrat,
Ata janë pa vetveten
Të lënë vasalë të pritjes
Veç të eshtrave
Se jetët ua vodhën
Në çdo moshë
Në çdo skaj Kosove
Të bërë psherëtimë
Tash e njëzet vjet më parë
Kërkim i dashurive të humbur
Të nënës, babait, vëllait, motrës…
Kufoma të vjedhur nga frika serbe
Se edhe kufomat do t’ua ndalin urrejtjen
Atyre që erdhën si murrlani
Që ndalen frymëmarrjet
Dhe si korbat bartën kufomat
E i vendosen në oborret e tyre
T’i kenë para shikimit
Për të qenë të sigurt se nuk do të ngritën prapë.
Të jemi nën lëkurën e nënës, babait, vëllait, motrës…
Dy dhjetëvjetësha pa ua falë lamtumirën e fundit
Të afërmve kufoma
Të burgosur në adresa të humbur
Në varre të përbashkëta, iu thonë,
E vrasësit bëjnë sehir
Me veset e egërsisë mesjetare, o Zot!
Ibrahim Kadriu
//Prointegra.ch//.
(faqja për ar, kulturë dhe letërsi-Hejza)
