Një degë shelgjevaji…

Ndjenjë ngazëllimi

Isha duke ecur
Nën vallëzimin
E fluskave të borës
Sot kur dy javë
Mbushi 2025-ta
Nga ca fëmijë
M’u dhurua një çantë
Ishte çantë antibërthamore
Mora një porosi nga ta
U luta për paqen e botës
Për rimëkëmbjen e saj
Se ajo do rindërtohet
Assesi të shkatërrohet

Një degë shelgjevaji më ngeli në dorë

Nga rruga u ngjita
Në një pjerrinë trotuari
Kalova kah turma e veturave të fikura
Pas tyre me duar
Si të hiqja nga fytyra
Fijet e flokëve të gjata që më binin mbi sy
Tërhoqa degët e verdheme e të arta
Të shelgjes vajtuese përkëdhelur nga era
Që rrinte mes veturave e këtij lokali
Me kënde lojërash përmbenda tij
Një degë e shelgjes padashur më mbet në dorë
Dhe sekush u çudit me mua
Derisa kaloja me këtë thupër kaq jolënduese
Që m’u bë bashkudhëtare
Në kokën e së cilës rrinin
Dy gjethe paksa të përdredhura e të venitura