Në kërkim të dritës – katër poezi nga Blerim Rrecaj

Tituj tabelash

Kudo që të ndodhem
Në Shqiptarinë hallemadhe
Shoh tabela të vëna me mbishkrimin:
“Rrugë pa dalje”

As unë si derëbardhët
Nuk e kam ndërmend të ndalem
Tabelat tona shenjojnë:
“Rrugëdalje”

Peshorja e dëshirave

Mëmëdhe të pafshim mirë e më mirë
Duke ecur përpara në liri e në paqe
Ku lulëzon mirësi e drejtësi
Ku themelet e dijes të forta i kanë rrënjët

Mëmëdhe të pafshim mirë e më mirë
Si zonjë drejtësie me sy të lidhur
Që s’do t’ia dijë për askënd
Kur do vendos një çështje për ta zgjidhur

Mëmëdhe të pafshim mirë e më mirë
Tek ti gjithmonë jetofshin dëshira e vepra
Qofsh shpirtbardhë siç e meriton
Se vetëm te ti kuptim merr jeta

Sapo pashë dy lule

Rrugës duke ecur
Dy lule i pashë
Sytë u shndritnin
Shkëndijëza shkëlqimi
Lënin pas errësirën
Po dilnin në dritë
E mua natyrisht
Мё kaploi gëzimi

Pamje lulëzimi

I pashë njerëzit që çelën si lulet
Dhe lulet i pashë që çelën si njerëz

Shenjat e mira

Nëpër kohë jo të lehta e të vështira
Frymëzuan e frymëzojnë veprat e mira