Shpirti i shënimeve të mia
Shënimet e mia janë të sinqerta
Ndonëse të mjera e të turbullta e të mjegullta
Siç ishte koha e nëpër të edhe unë
Me psherëtima pasrobërie që rridhnin si lumë
Në to gërshetohen ëndrra shpresa e dëshira
Mendime lëmshngatërruara e ndjenja të përziera
Shënimet e mia paksa veç sa i shfletova
Se ku u mungon dija e se ku u mungon përvoja
Shënimet e mia janë edhe të çuditshme
N’shpirt mbajnë besimin se do t’kalojë kohë e marrëzishme
Ngjyra kronikash
Herë shkrova në vargje
Herë shkrova në prozë
Në kohën e kronikave të zeza
Në kohën e kronikave rozë
Shportat
Në fillim të muajit
Duhet paguar për shportën familjare
Për gjëra ushqimore
Për gjëra higjienike
Më pas duhet paguar shporta me fatura
Për rrymë ujë mbeturina kabllovik e internet
Pastaj mbushen dhe shportat tjera jete
E për bukën e përditshme
Për ndonjë gjë të (pa)planifikuar
Me takime ndeja fjalë biseda përpjekje
Dhe mbi të gjitha shportat bie
Një mjegull e dendur që vazhdon tash sa kohë
Në prag (pa)kënaqësish
Lë strehën e dal përjashta
Shpirti mbushur (pa)kënaqësi
Përdore me rrugën e kthimit
Kthehem ngadalë në shtëpi
Ftesë
Në shtatë-tetë vende pune
Ku për dyersh kam hyrë
E nga të gjitha më pas kam dalë
Duke përplasur dyert e pafajshme
U bëja ftesë gjithë kolegëve
Që të më bashkohen mua
Për të dal kaçakë në mal
Grindjet
U grindëm
Se nuk u bindëm
Për këtë e për atë
Kur erdh koha për pajtim
A e gjetëm ku morëm në thua
E kush më pak e kush më shumë
E kish gabim
(Mos)përshtatje
Në vendin tonë halleshumë
Kaloj kohë e nuk u përshtata
Kur pak e mësova lojën që kërkohej
E pashë veten në pasqyrë
Dhe shkoi kaq kohë sa që u plaka
Një krahasim
Vijojnë bisedat e njëtrajtshme
Për të na kujtuar një pamje fshati me mjegull Pranë një shtëpie të vogël në atë të madhin oborr
Kur u fishkëllonim qurave e quranëve
Dhe ata na përgjigjeshin në kor
(Mos)kuptim
S’e kuptoj pse ec kuturu kështu
E vije e ulem jashtë në këtë kafenenë këtu
S’e kuptoj se s’vije asnjë kamarier
S’më panë a janë të zënë me të tjerë
As veten se kuptoj pse shërbim s’kërkoj
Kohën pse mos ta lë të qetë që të shkoj
Çohem nga këtu pas një çerek ore
Një kotësi po e lë një tjetër do e marr për dore As s’di kah të shkoj as s’di kah t’ia mbaj
Ia mësy këtij shtegu te kjo rrugë dal
S’e kuptoj pse këmbët më sollën mua tash
Këtu në kafenenë skaj rruge përjashtë
S’e kuptoj se expresso 70-she porosis
E letrën me sheqer në një qoshk e gris
Sapo në filxhan hedh tërë këtë sheqer
Letrën e zbrazur era shpejt e shpejt e merr
S’di pse diku në internet klikoj e klikoj
S’di pse po lexoj një shkrim që s’e kuptoj
S’di pse se lë po arrij deri në fund të tij
Dhe nuk arrij të nxjerr një përfundim
S’e di pse trumcakut që erdhi pranë meje
E lashë të lirë nuk i bëra asnjë shkrepje
Dhe çohem e largohem diç duke thënë
Mbase pavërejtshëm edhe pëshpërij
Më prit e imja strehë se drejt teje po vij
S’di pse një ndodhi udhës m’u fanit
Çfarë do të ndodhte pasi u përplasa me dikë Kaq po e lë se kushedi ku mund të dalim
Se ku mund të më shpjerë kjo fantazi çasti
Për të qenë më realë e që ju të më besoni
Me atë që u përplasa atij iu përplas telefoni Dhe kaq ishte shkëndijë e këtij vegimi
Kjo ndodhi që mbeti pezull pa farë përfundimi
Era drejt teje vazhdon të më shtyj e bart
S’e kuptoj pse tash jam kaq i paqartë
S’e kuptoj pse m’u deshën dhe një orë a dy Kështu të shkruaja e kështu të përshkëllij
Edhe pse zakon nuk e kam e se kam pasë Këtyre vargjeve po u vë dhe ditë orë, minuta e datë…
(E mërkurë, 3 maj, 15:59 minuta…)
Siç po duket s’kam vënë vetëmse vitin
As sekondin as të qindtat e sekondës
Si kohëmatës në një garë vrapimi në atletikë
S’e marr vesh pse kaq shumë duhet të shoshit
Përngjasime
Ngjashmëri ngeshmërish
Më shfaqen në këtë ditë
Një copë çokollatë të zezë 70 për qind cocoa Shkruan në letrën mbështjellëse
Një espresso 70 milimetërshe
Grigja sorrash e zogjsh të zinj
Nën autostradën e reve të murrme
Një tufë pëllumbash të bardhë
Nën një tufë resh të bardha
E shiritët e rrugëve plot automjete e vetura
Sot në këtë ditë e në këtë orë me 10 dhjetor
Ëndrra e mbrëmshme
Pashë një ëndërr mbrëmë
Duke ecur një rruge gurështruar
Lëviznin ca kamionë ushtarakë
Nuk e dija ishte kohë
E fillimit a e mbarimit të një lufte
Më bëhej se bëhej fjalë
Për Luftën e Dytë Botërore
Si ishte e mundur që unë andej ecja
Kur s’kisha lindur atyre kohëve
Pluhur ngritnin kamionët që kalonin
Derisa edhe unë asaj rruge kaloja
Me mendime që bluaja në kokën time
Pasi që po të flisja a bëja ndonjë gjest
Mund të më vrisnin në vend
Nga çasti në çast
Kur u zgjova kujtova mendova për ëndrrën që pashë
Dhe lexova diç nga libri im
Që flet për tranzicionin e tejzgjatur të Kosovës
Histori botimesh
Me nga 300 kopje
Dy librat e mi
Të botuar
Tri e katër vite më parë
Të dhuruar
Tridhjetë-katërdhjetë kopje
E pjesa tjetër
Mbetur nëpër sirtar
Kurorë mbi kokë
Degë luleçelura
bardheverdhoshe
Hy nën to
në këtë fillimpranverë
Veten e ndjej
Siç më pëlqen
Të them i thjeshtë
Me kurorë në kokë
Kurorë më të bukur
Nuk ëndërroj
Por tjetër jetë
Më shumë dashuri
Do bëja të gjitha analizat e trupit
Nga gishtat e këmbës deri te koka
Të dija se ku i kam pikat e dobëta
E të dija edhe për pikat e forta
Nëse rezultatet do më dilnin mirë
E mua do më mundonte diç diku përsëri
Kë do akuzoja veten rrethin mjekët
A kohën e mjegullt me kaq pak dashuri
Me zemër
Kur në kokë vërtitet diç
Si për shembull
Ca mendime
Kur të hutuara
Mbesin në udhëkryq
Pa trajtë, pa formë, pa emër
Kërkoj ndihmë nga zemra
Që t’u jap zemër
N’labirint
Mbledh nga nektar
I “cikërrimave” të këndshme
Ec nëpër llumin
Që si rriqër më ngjitet këmbëve
Lëfytet e kroit
Te Kroi i ftohtë u ngjita
Erdha për të larë sytë
Njëri lëfyt rridhte siç i ka hije
Tjetri pikonte si stalaktit
(S’) di me rrejtë
Ti e di mirë e di
S’di të rrej unë kurrë
Rrenën se kam dëshirë
Thotë dikush
Mbrenda në veturë
Dhe merr përgjigjen
Tash pikërisht në këtë vend
Tash këtu në këtë çast
Di rrejtë bile edhe mirë
E flet heshtja më pas
Gënjeshtër e bardhë
Kur dikush këmbëngul për diçka
A për t’u takuar gjithsesi kur do ai
Pa u interesuar për ty e kohën tënde
E kur të thotë se ti ke kohë me bollëk
Sajoje një rrenë të vogël
E cila më shumë sjell dobi se dëm
Drejtpërdrejtshmëria qesh
E argëtohet nga ky veprim
Lojë në natyrë
M’u kujtua një lojë
Që bëra me fëmijun
U bëja sikur topin Ia hidhja diellit
Ndërsa atë e fshija nën triko
Pas shpinës
Kështu mashtroja bashkëlojtarin tim
Dhe të dy prisnim
Hedhjen e topit nga dielli
Kur sa çel e mshel sytë
Na humbi kjo hapësirë
Duke shëtit në mbrëmje
Dola të ec
As të hedh trishtim
As të shpërndaj mërzi
Dielli duke perënduar
Mirupashim i tha fluturës ngjyëmjaltë
Që vërtitej rreth dritës së tij
E hëna që bridhte tash
E dalë si dikush
Që shtëpia (s’)i është bërë ujk
U ndal përballë kësaj gëmushe
Për ta pyetur
Këtë kokërr kulumbri
Për zogun që iku
Ç’këngë këndoi
Me ç’pasion
Me ç’dashuri
Duke përfytyruar vargje art-ificiale
I thashë ChatGPT-së
Se më ka marrë uria
Pasi plaka gjithë ditën
Në mesin e ca miqve
Më tha shko bleje
Një byrek me mish
Dhe një gjevrek me susam
Në filan furrën
O vlla
E pastaj më harro mua
Kaloje natën si të ta marrë mendja
E si të duash
