Me pamje kah parku
I pashë dy skica që dikur shkrova
Nuk paskam thënë kushedi se çka
Veç dy gjethe paskan rënë prej pishe
Sëbashku e krahpërkrah
Në vend të njejtë pas pesë vjetësh
Sa hap e mbyll sytë pas një titre filmi
Petale lulesh të bagemëve si fluska bore
E zbardhëllonin një copë gjelbërimi
Njëra në ditë tetori e tjera në një ditë maji
T’i bije shkurt e trup se fjalët si ndejat i zgjata
Dy kujtime kohëndryshme seç i bëra bashkë
Të cilëve në një vend (s’)po u pret sopata
E shkruar nga një kënd lodrash
Ora i afrohet ngadalë mesditës
Dy fëmijë në këta kuaj druri i vunë çantat
Marrin krahë gati sa s’fluturojnë
Zenë vend e luhaten nëpër kolovajza
Hapësirë mbuluar nga hije shumëkatëshesh
Dy fëmijë tjerë e një gjyshe e një nënë
Përkunden si nëpër djepa nga duart e dashura
Rrëshqitësja ende e lirë si rrjeta merimangë
Po luaj pak me fjalë te ky kënd lodrash
Pasi që bëjë pjesë tek të rriturit e të mëdhenjtë
Timon i mendjes më dërgon atje
Te ai kënd lojrash që ishte dhe s’është më
Buzëqeshje pranë plepave
Me seriozitet shkruava ca vargje
Po më dolën me tone humori
Dhe një buzëqeshje e lehtë misteri
Doli prej meje seriozit
Dhe i lashë këto vargje
Pa i grisur e pa i fshirë
Le të rrinë diku të shkruara
Si një dokument në një arkiv
Qesha unë ulur në stol
Dhe e lashë pas këtë mjedis
Qesha unë e qeshën plepat
I çuditur mbet i biri i tyre filiz
Ë-Ndërrim
Sot pasmesnate po ndryshon ora
Sekush se pyet sa a flemë një orë më shumë
E themi me plot gojën se si arinjve në dimër
Mos është duke na shkuar krejt jeta në gjumë
Ç’themi tjetër ne njerëz të fjalëve
Duam dhe ne të ndryshojmë përsëmbari
Kur këtë e themi veç për veten tonë
Themi e dijmë këngën po s’na shkon zëri
Ç’po ndodh e ç’po bëhet me ne arsyetuesit
Laurën s’ka kush e lëshon kohën që ta ndal
Akrepa ore lëvizim si hapat tanë para e prapa
Si ta çpështjellojmë veten e këtë lëmshnajë
Hera-herës
“Ah mjaft fjalosëm, s’kemi ç’themi prapë!…”-Dritëro Agolli
E thërras heshtjen mysafire
Vjen ajo t’më vizitoj
Rri sa rri e kërkon (v)-izën
Se i duhet që të shkoj
Tash vetëm më ka lënë
Të rrinte me mua edhe pak
Shkoj ajo me trokëllimë heshtime
Mbeta i vetëm e qesharak
Shoh gjurmët që la në ajër
Si përjashtë si në dhomë
Duku heshtje të heshtim sëbashku
Kur të kesh kohë vizitomë
